To czego brakuje w „Innej duszy”, znajdziecie w „Psycholandzie” – język ulicy z pierwszej ręki, z „kurwa” jako przecinkiem, jak między blokami i w bramach kamienic. Wreszcie – jak w kryminałach. Książkę napisał odsiadujący wyrok kibic Ruchu Chorzów.
Relacji z akcji chuligańskich i meczów jest ledwie kilka, ale są konkretne. Autor pokazuje czytelnikowi zawiłe życie chuligana z długim stażem, różne jego aspekty i uczucia mu towarzyszące.
Wiele stron zajmuje opis odczuć jakie towarzyszą odsiadce oraz wyjściu na wolność po latach za kratami. Kontrastom między kryminałem, a codziennym funkcjonowaniem w mieście nie ma końca.
Refleksje autora wykraczają poza grypsowanie, gangsterkę i chuligaństwo. W międzyczasie rozważa na przykład o… strajku kobiet, taoizmie, a przede wszystkim o kwestiach damsko-męskich, o córce – o miłości, ale i o żądzach różnego typu. Opisów seksu jak w pornosie. Poglądy nie zawsze są typowe dla środowiska, co należy odczytać jako plus, bo autor po prostu jest tu sobą.
Nie uniknęliśmy powtórek, na przykład epitetów w kierunku świadka koronnego, ale pewnie tak miało być, a i ma to swój surowy klimat, sprawiający wrażenie słuchania tych opowieści podczas rozmów na żywo, bez poprawek (zresztą „kilka” literówek się przedostało).
Mi czytało się dobrze przez cały czas, ostatnio tak szybko – z tematów kibolskich – chłonąłem tylko „Chłopców z Łazienkowskiej”.
Ślązak wspomina kilka wydarzeń z Legią, daje odczuć, że ta kosa jest dla niego – i jak wiemy wielu innych kiboli Ruchu – jedną z priorytetowych.
„Psycholand” to bez wątpienia książka chuligańsko-gangsterska, ale z szeroką gamą wylanych uczuć, co rzadko się komuś udaje. Dlatego polecam i czekam na jeszcze. Pamiętajmy, że to tylko książka…
Jawor z „To My Kibice” w 2023 roku wydał „Lo Stile Di Vita”, autorstwa znanego wszystkim czytelnikom fanzinów Josefa Grubera. „Kibice w Kampanii” to 262 stronicowa, kolorowa (format A4!) książka-album o ultrasach z tego regionu Italii. Kampania podzielona na regiony, mapki, walory turystyczne, wreszcie opisy samych stadionów i ekip. Grupy, zgody, kosy, a nawet wielkość miejscowości, do których zaglądamy. Klimatyczne są liczne fotki napisów na murach, surowych, typowo włoskich. Gruber wybrał duży format, by zdjęcia lepiej oddawały rzeczywistość, lecz mimo wszystko treści i ciekawostek dla obserwatorów ruchu ultra zmieściło się tu sporo. Własne doświadczenia z daną ekipą, relacje Niemców zaprzyjaźnionych z Włochami itp. Ciekawy jest opis ekipy Napoli, wraz z przewodnikiem po niektórych dzielnicach Neapolu. Ujęta jest tu specyfika miasta i ekipy, która żyje własnym życiem w stosunku do reszty włoskiej sceny, aczkolwiek mgiełka tajemniczości SSCN chyba już nieco opadła. Polecam wszystkim kibolom, nie tylko miłośnikom włoskiej sceny i Kampanii.