„Niekończąca się opowieść” (1984), mały chłopiec Atreyu spotyka wilka, Gmorka – przedstawiciela Nicości:
(…) Gmork: – Fantazja nie ma granic.
Atreyu: – To nieprawda, kłamiesz.
– Głupcze. Czy niczego nie wiesz o Fantazji? To świat ludzkich wyobrażeń. Każda część, każda istota jest elementem, częścią snów i nadzieją ludzkości. Dlatego nie ma granic.
– Dlaczego więc Fantazja umiera?
– Gdyż ludzie zaczęli tracić nadzieję i zapominają o swoich snach. Dlatego Nicość powiększa się.
– Czym jest Nicość?
– To pustka, która pozostała. To jak rozpacz, która niszczy nasz świat, a ja próbowałem jej pomóc.
– Dlaczego!?
– Ludźmi, którzy nie mają nadziei można łatwo sterować, a ten kto ma kontrolę – ma władzę (…).