„Fragmenty winem poplamionego notatnika”, ze zbioru tekstów Charlesa Bukowskiego:
W Los Angeles (tu podłóż sobie swoje miasto) roi się od dziwaków, można mi wierzyć. Mnóstwo jest takich, którzy nigdy nie byli na autostradzie o 7:30 rano ani nie odbili karty w pracy, nawet nie mieli żadnej roboty i nie zamierzają się o nią starać, nie mogą, nie umieją, prędzej umrą, niż będą żyli konwencjonalnie. W pewnym sensie każdy i każda z nich jest geniuszem na swój sposób, walczy z oczywistością, płynie pod prąd, traci rozum, żyje trawką, winem, whiskey, sztuką, samobójstwem, czymkolwiek oprócz wspólnego mianownika. Upłynie trochę czasu zanim wszystkich nas zrównają z ziemią i zmuszą do kapitulacji. Gdy patrzycie na ratusz w śródmieściu i widzicie tych wszystkich porządnych, wartościowych obywateli, to lepiej nie wpadajcie w melancholię. Bo jest napór, jest całe plemię ludzi szalonych, głodujących, pijanych, stukniętych i cudownych. Poznałem wielu z nich. Jestem jednym z nich. Przyjdą nowi. Miasto nie jest jeszcze zdobyte. Śmierć przed śmiercią to obrzydliwość. Dziwacy wytrwają, wojna będzie się toczyła dalej. Dziękuję.